Newsy

Wracamy na rynek wydawniczy

| 2 minuty czytania | 408 odsłon

Założony we Wrocławiu w roku 1991 „Notatnik Teatralny” wydał do tej pory 89 numerów. Był pierwszym pismem poświęconym teatrowi i szerzej – kulturze, które ukazało się na polskim rynku po roku 1989. Pismo zdobyło Nagrodę Prezydenta Wrocławia (1994 r.) i Nagrodę Wrocławia (2001 r.).

Publikowali tu m.in.: Jerzy Grotowski, Peter Brook, Eugenio Barba, Jan Kott, Sławomir Mrożek, Erwin Axer, Tadeusz Różewicz, Zbigniew Osiński, Jerzy Grotowski, Ludwik Flaszen, Krystian Lupa, Stefan Bednarek, Józef Kelera, Krzysztof Mroziewicz, Nina Király, Thomas Irmer, Iwan Wyrypajew, Georges Banu, Richard Shusterman, Renate Klett. Teksty z „Notatnika” były przedrukowywane w Rosji, na Łotwie i Litwie, we Francji, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Włoszech i Rumunii.

W roku 2004 z okazji festiwalu „Nova Polska, une saison polonaise en France” powstał wspólny numer z „Alternatives théâtrales 81” (red. naczelny Georges Banu) w języku francuskim o polskim teatrze. W roku 2009 z okazji przyznania Krystianowi Lupie Europejskiej Nagrody Teatralnej został wydany dwujęzyczny (polsko-angielski) numer w całości złożony z rozmów z Lupą.

Ważną linią wydawniczą przez lata były numery monograficzne poświęcone m.in. Jerzemu Grotowskiemu, Erwinowi Axerowi, Gustawowi Holoubkowi, Jerzemu Grzegorzewskiemu, Krystianowi Lupie, Henrykowi Tomaszewskiemu, Krzysztofowi Warlikowskiemu, Michałowi Zadarze, Mai Kleczewskiej, Janowi Klacie, Krzysztofowi Garbaczewskiemu, Monice Strzępce i Pawłowi Demirskiemu. Kolejne zeszyty „Notatnika” były często pierwszymi zwartymi publikacjami poświęconymi ważnym polskim artystom, tak było w przypadku Krzysztofa Warlikowskiego, Grzegorza Jarzyny, Bogusława Schaeffera czy Jerzego Jarockiego.

Centralne miejsce w numerach monograficznych zajmowały teksty twórców (manifesty, wypowiedzi autorskie, listy). Numery są ilustrowane zdjęciami spektakli, relacjami z prób, portretami artystów oraz fotografiami ze zbiorów prywatnych.

Kolejnym równoległym nurtem wydawniczym są zeszyty, których tematami są idee (wolność i sztuka, teatr polityczny, kryzys teatru publicznego, marzec 1968), zjawiska (zawód dramaturg, aktorzy Lupy, dramaturgia polska), nowe pokolenia twórców (pokolenie martwego sezonu, młodsi zdolniejsi, siedmiu wspaniałych).

„Notatnik” wydawał również numery zorientowane na praktykę teatralną, opisując proces powstawania przedstawień. Całe zeszyty zostały poświęcone „Pułapce” i „Płatonowowi” Jarockiego, „Lunatykom” i „Kalkwerkowi” Lupy i „Dziadom” Zadary. Unikatowym przykładem jest zeszyt poświęcony przedstawieniu „Zaratustra” Lupy, który ukazał się w dniu premiery spektaklu (zapis work in progress).

Wracając do druku dramatów w ostatnich latach regularnie pojawiały się w piśmie niepublikowane teksty m.in. Pawła Demirskiego, Artura Pałygi, Zyty Rudzkiej, Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk.

Naturalną linią rozwoju pisma będzie towarzyszenie bieżącemu życiu teatralnemu (kolejne pokolenia młodych reżyserów), śledzenie zmian estetycznych i nazywanie idei, które dzisiaj organizują proces twórczy. Burzliwe życie teatralne, mocno związane z życiem społecznym, powinno podlegać opisowi, który pomoże nazywać kolejne momenty w jego najnowszej historii.

Redakcja

Komentarze

Komentujesz tekst: Wracamy na rynek wydawniczy